دکتر عزیزالله ملکوتی متولد 1312 تهران، از پیشگامان شناخت و ارائه خدمات درمانی نوین به کودکان اوتیستیک در ایالات متحده بود. وی که دوره ی پزشکی عمومی و تخصص روانپزشکی را در دانشگاه تهران و تز دوره‌ی تخصصی خود را نزد دکتر عبدالحسین میرسپاسی به سرانجام رسانده بود، در سال 1341 به ایالات متحده مهاجرت نمود. چند سال نخستین اقامت وی در آمریکا به انطباق دوره های تحصیلی و اخذ مجدد مدرک تخصصی روانپزشکی گذشت. دکتر ملکوتی تحصیلات فوق تخصصی و زمینه فعالیت خود را عمدتاً بر اختلالات روانپزشکی اطفال متمرکز نمود. حاصل این فعالیت ها که در چهارمین نشست سالانه جمعیت ملی برای کودکان اوتیستیک نیز انعکاس یافته است، در بیمارستان روانپزشکی کودکان Fairlawn و بصورت برنامه های ویژه برای مراجعین سرپایی در سنین پیش از مدرسه با اختلالات شدید که با همکاری دانشگاه اوکلند و از سال 1969 در این مرکز آغاز شده بود می توان شاهد بود. از ویژگی های جالب این برنامه ها که مورد حمایت های دولتی و خصوصی قرار داشت، توجه ویژه به والدین، و کنفرانس های هفتگی آموزشی و تبادل نظر برای ایشان، و بویژه مادران این کودکان بود. در کنار نقش والدین، دکتر ملکوتی بر آسیب های ناشی از تأخیر در تشخیص به علت اطمینان بخشی های نابجا و ناآگاهی بعضی پزشکان متخصص اطفال و ضرورت آشنایی بیشتر این گروه از درمانگران با علائم اولیه اوتیسم تأکید داشت. در کنار فعالیت های مرتبط با روانپزشکی اطفال، با تلویزیون محلی در ایالت میشیگان نیز همکاری های آموزشی داشت. وی از سال 1973 با همکاران کلینیک روانپزشکی Pathways را در اوکلند راه اندازی نموده بود و ریاست کادر درمانی بیمارستان بیماران مزمن روانی Woodside را نیز برعهده داشت. متأسفانه در جولای سال 1981، بی سامانی قانون حمل اسلحه در ایالات متحده بیماران ایشان را از وجود این پزشک دلسوز محروم نمود، و دکتر ملکوتی به دست یکی از مراجعینش که چند روز قبل و بدون ارائه گواهی سلامت روانی مورد نیاز یک قبضه روولور تهیه نموده بود، در محل کلینیک خود به قتل رسید. آموزه ها و فعالیت های وی در سالیان فعالیت حرفه ای توانست زندگی بسیاری از کودکان اوتیستیک دیروز و بزرگسالان امروز را، با نور امید روشن نماید و راه را برای گام های بیشتر در این مسیر ناشناخته، ولو اندکی هموارتر نماید. یادش گرامی