بنده به عنوان کسی که سالهاست فریاد میزنم با اپوزیسیونی که در وطن فروشی بی همتا است و هیچ خط قرمزی نه از معیشت مردم نه حرمت مرز های کشور را به رسمیت نمی شناسد، تنها راه برای مردم نجیب و صبور ایران دل سپردن به گزینه های درون ساختار و حمایت از حاکمیت است که حداقل مانع از آن شده است که خواب شبانه و زیست روزانه مردم این سرزمین با بمباران‌ها و تعرضات نظامی مغرضین منطقه ای که کم هم نیستند آشفته شود، امروز شرم دارم که با دلار نود هزار تومانی «حامی وضع موجود » تلقی شوم.
امروز بنده با دو نوبت رائی که به آقای دکتر پزشکیان داده ام از ایشان استدعا می کنم در آستانه روزی که نماد اعتماد مردم به ساختاری بوده است که برای حفظ آن از هیچ ایثارگری فروگذار نکرده اند، بگویند که من نوعی کجا می توانم فریاد بزنم که این زندگی در شأن من نیست و از در واهمه فردا زیستن خسته شده ام، و مطمئن باشم عروسک های خیمه شب بازی اپوزیسیونی که برای مطامع خود کفش های ترامپ را هم جلوی پایش جفت میکنند و به دوستی با بدنام ترین جنایتکاران تاریخ افتخار میکنند اعتراض من را به نفع اهداف خود مصادره نخواهند کرد؟
آقای دکتر پزشکیان نگذارید اپوزیسیون مردم خسته را به مسیری از اعتراض (که البته حق مسلم آنهاست) بکشانند که برای حفظ کیان مملکت ناگزیر از توسل به قاطعیت خشن باشید. چنین روز که نیاید انشالله غایت مطلوب اپوزیسیونی است که بهترین آنها ابلهانی هستند که درکی از ابعاد امور مملکتی ندارند و بدترین آنها کسانی که بویی از شرافت نبرده اند.